تجربه حال خوب با هنر بچه‌ها در رودکی/ این ارکستر ملی کودکان است!

به گزارش خبرنگار مهر، تالار رودکی تهران روز چهارشنبه ۲۵ بهمن ماه و در سومین روز از برگزاری جشنواره موسیقی فجر میزبان کنسرت «خمسه» به سرپرستی و رهبری امیرحسین محمدخانی از جمله هنرمندان و مدرسان فعال موسیقی به ویژه در حوزه موسیقی کودک در قالب اجرای رپرتوار موسیقی دستگاهی، موسیقی پاپ شامل اجرای موسیقی انیمیشن و فیلم و موسیقی کلاسیک با حضور هنرمندان کودک و نوجوان در گروه های مختلف سنی بود.

کنسرتی که به دلیل حال و هوای متفاوتی که برای آن در نظر گرفته شده بود، تبدیل به یکی از جذاب ترین و متفاوت ترین کنسرت های به صحنه رفته در قالب جشنواره موسیقی فجر شد. پروژه ای که در ادامه اجرای برنامه های رضا مهدوی به عنوان دبیر جشنواره بین المللی موسیقی فجر در حوزه توجه به موسیقی کودک و نوجوان که در نشست های رسانه ای و مصاحبه های قبل از برگزاری جشنواره به آن اشاره کرده بود، محسوب می شد و شرایطی را ایجاد کرد که این بخش به عنوان یکی از بخش های مهم در حوزه جذب مخاطب در جشنواره های موسیقی فجر بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

در این کنسرت قطعاتی از موسیقی متن و تیتراژ سریال های ایرانی و انیمیشن‌هایی چون «یکی بود یکی نبود (آقای حکایتی)» به آهنگسازی بهرام دهقانیار، «علی کوچولو» به آهنگسازی بابک بیات، «خونه مادربزرگه» به آهنگسازی بهرام دهقانیار، «مدرسه موش ها» به آهنگسازی محمدرضا علیقلی، «کارگاه گجت» از سابان رکوردز، «رابین هود» به آهنگسازی مارک استریتنفلد، «فوتبالیست ها» به آهنگسازی هیروموتوتوبیساوا و «لالایی» به آهنگسازی یوهانس برامس پیش روی مخاطبان قرار گرفت. این در حالی است که گروه اجرایی به دلیل استقبال مخاطبان قطعه «یکی بود یکی نبود» را یک بار دیگر اجرا کرد.

شرایط کیفی و هنری این ارکستر هم به گونه ای بود که کودکان و نوجوانان هنرمند شرکت کننده در آن توانستند با تسلط و مهارتی که در حوزه نوازندگی داشتند، روی صحنه اجرای با کیفیتی را پیش روی مخاطبان قرار دهند. ارکستری که به مثابه یک «ارکستر ملی کودکان و نوجوانان» محسوب می شد و هر یک از هنرمندان حاضر در قالب گونه های مختلف موسیقایی با سازهایی که به نوبت نقش آفرینی می کردند، بخشی از موسیقی سریال ها، کارتون ها و فیلم های سینمایی به یادگار مانده از دهه ۶۰ و ۷۰ را به خوبی اجرا کردند. آهنگ هایی نوستالژیک که مخاطبان بزرگسال در تالار رودکی هم از شنیدن آنها لذت بردند و شاهد اجرای هنرمندانه کودکان و نوجوانانی بودند که حال و هوای متفاوتی را در سالن اجرای کنسرت حاکم کرده بود.

در کنار نوازندگان کودک و نوجوان گروه کُر نیز به درستی به خوانش ترانه های مرتبط با سریال های «خونه مادربزرگه» و «مدرسه موش ها» پرداختند که به نسبت نوازندگی ساز و جایگاهی که داشتند، حاضران در سالن رودکی را شنونده صداهای کوکی کردند که نشان گر دقت نظر سرپرست و طراح گروه بود و معلوم کرد امیرحسین محمدخانی به عنوان سرپرست این تعداد هنرمند کودک و نوجوان مجدانه دنبال اجرای موسیقی است که اصلا شوخی نیست.

چرا که در کنار هم نشاندن این تعداد هنرمند، بدون دغدغه مندی، آگاهی از موسیقی، روحیه و عزم جدی امکان پذیر نیست. البته در کنار این موارد و انتقادات اجتناب ناپذیری هم که به طور حتم در برگزاری هر کنسرتی مورد توجه قرار می گیرد، می توان به سازبندی درست ارکستر هم اشاره کرد. شرایطی که براساس همان الگوی آهنگسازان آثار طراحی شده و تنظیم به شکلی انجام گرفته بود که مخاطبان حاضر در تالار رودکی می دانستند در کجا باید تشویق و در کجا باید سکوت کنند.

همه این موارد نمایان گر این است که موسیقی کودکان ما الزاما نباید موسیقی سردستانه و «کودکانه» باشد؛ بلکه می تواند ارایه گر انواع موسیقی باشد که اگر الزامات آن را رعایت کنیم قطعا اتفاقات خوبی در این عرصه می افتد. کما اینکه در همین کنسرت هنرمندان کودک و نوجوان با وجود سن و سال کمی که داشتند بعضا حرکات استادانه ای را انجام می دانند که این توانایی نشان گر حضور موثر این کودکان برای جریان سازی در موسیقی ملی است. موسیقی که خارج از واژه هایی چون «ارف» و عباراتی از این دست به واسطه حضور همین هنرمندان می تواند دستاورد مثبتی برای ارتقای موسیقی جدی در ایران تلقی شود. هنرمندانی که در طول برگزاری کنسرت سرشار از شوق و شعف و هیجان ناشی از حضور در تالار رودکی به عنوان یکی از مهم ترین تالارهای اجرای موسیقی جدی بودند و آن چنان با دقت به رهبر ارکستر نگاه می کردند که مبادا کوچک ترین اشتباهی از آنها سربزند.

سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به همت دفتر موسیقی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توسط انجمن موسیقی ایران با همکاری بنیاد رودکی به دبیری رضا مهدوی از ۲۳ تا ۲۸ بهمن در بخش‌های رقابتی (جایزه باربد) و غیررقابتی، همزمان در تهران و ۱۴ استان دیگر در حال برگزاری است.