«سوره سیمرغ» درباره هنر و روایت بومی انقلاب اسلامی منتشر شد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مجله «سوره سیمرغ» به عنوان ضمیمه ماهنامه سوره درباره هنر و روایت بومی انقلاب اسلامی و در بخش‌های تجربه، روایت، راهبرد، ایده و داستان به تازگی منتشر شده و روی پیشخان مطبوعات آمده است.

در اهمیت رأی و رؤیت رؤیا از مطالب منتشره بخش سرمقاله، این نهضت «ثبت و تدوین» است، نه «روایت»! و مصائب نقد درام از مطالب منتشره بخش بازخورد به شمار می‌رود.

در بخش تجربه این مجله مطالبی با عناوین از مردم به بوم، از بوم به امام؛ نوحه سرای حماسی؛ قطب سازی، قربانی تمرکزگرایی و عوام فریبی؛ عزاداری بومی، از اتمسفر تا ادب؛ کوچک، زیباست؛ فاطیمه کوچک، سلول بنیادین حسینیه اعظم؛ از تولید تا تماشا در ابودبس؛ سری به حسینیه باصفای علویان؛ نگاهم به کلنل میهنی بود؛ همدلی به روایت نقاشی دیواری؛ دید و بازدید هنری، پادزهر هژمونی رسانه‌ای؛ هم‌نشینی شعر و تصویر و نوا؛ روایت قهرمان به نقل نوجوان؛ اینجا گیلان حسین بن علی (ع)؛ و تکیه بر چند نسل هنرمند حسینی منتشر شده اند.

معجزه با دست‌های خالی؛ یکی از یک‌ها؛ انتهای جریان عاشقی؛ بالا و پایین‌های زندگی پدر بسیجی؛ حماسه زیبا؛ فرماندهی یک خانه - پایگاه؛ کلاه پهلوی باب سرم نیست؛ مردم همه راوی بودند؛ قلعه، قهرمان، غرقگی؛ دیدار با زکی‌خان در لشکر اشقیا؛ رنگ زیبای مرگ؛ برای مردمی‌ترین کنش فرهنگی خود اتکا در تاریخ ملی؛ پای پیاده، پای کار پیشرفت پژوهی؛ نهضت روایت در مدارس فرانسه مطالب بخش روایت مجله پیش رو هستند.

در بخش راهبرد هم مطالب هم هنرپروری، هم جهادگری؛ تا مدیر فرهنگی چقدر بفهمد؛ واکنش به روز هم ایده راهبردی می‌خواهد هم بیان هنری؛ بی تاب شدیم؛ غزه - غزه؛ اگر اول نگوییم به جای اگر نگوییم؛ روایتی شهری از شهید غیریت؛ ابتهاج در التهاب؛ آواربرداری از تصویر متروپل و عبور از اعداد، خلاقیت در امداد و در بخش ایده مطالبی با عناوینی همچون دیپلماسی قومی بلوچ؛ سرمشق حماسه‌نگاری؛ حماسه، حکمت، هویت؛ نه به هنر آئینی خنثی؛ راوی مستقل، روایت استقلال و در بخش داستان مطالبی با عناوینی همچون دختران جنگل؛ گور سفید؛ برگ‌های درخت گردوی عزیز چاپ شده اند.

در بخشی از مطالب این مجله می‌خوانیم:

جلال آل احمد با سفر، به سراغ شناخت مردم و بوم می‌رود و از سفر به حاشیه کویر سخن می‌گوید. او حاشیه کویر را به دلیل بکر بودن و دور ماندن از تکنولوژی و مدرنیسم انتخاب می‌کند و در مواجهه‌اش با مردم کویر، متوجه نفوذ روحانیت در بوم می‌شود.

اینجاست که آگاه می‌شود باید از مسیر روحانیت به نتیجه رسید. روحانیتی که از دید او تنها صنف و گروه سازمان یافته در کشور بودند. درواقع جلال نه به دین، بلکه به سازمان‌دهی بر می‌گردد؛ آن هم یک یک سازمان دهلی که هیچ پلتفرمی برای مبارزه اسلامی نداشته، اما امام خمینی (ره) با حضور خود سبب ایجاد آن می‌شود.