خسرو گلسرخی در دادگاه: می‌توان در این تاریخ از مولا علی به عنوان نخستین سوسیالیست جهان نام برد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خسرو گلسرخی، شاعر و نویسنده‌ی مارکسیست – لنینیست در بامداد یک‌شنبه ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ به اتهام توطئه برای آسیب رساندن به خاندان سلطنتی تیرباران شد. متن آخرین دفاعیات او به نقل از کیهان (دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۵۷) به این شرح بود:

ان‌الحیاته عقیده و الجهاد. سخنم را با گفته‌ای از مولا حسین شهید بزرگ خلق‌های خاورمیانه آغاز می‌کنم؛

من یک مارکسیست – لنینیست هستم. برای نخستین بار عدالت اجتماعی را در مکتب اسلام جستم و آن‌گاه به سوسیالیسم رسیدم. من در این دادگاه برای جانم چانه نمی‌زنم و حتی برای عمرم، من قطره‌ای ناچیز از عظمت و حرمان خلق‌های مبارز ایران هستم، خلقی که مزدک‌ها و مازیارها و بابک‌ها، یعقوب لیث‌ها، ستارها و حیدر عمو اوغلی‌ها، پسیان‌ها، میرزا کوچک‌ها، ارانی‌ها و روزبه‌ها و وارطان‌ها داشته است. آری من برای جانم چانه نمی‌زنم، چراکه فرزند خلق مبارز و دلاور هستم.

از اسلام سخنم را آغاز کردم، اسلام حقیقی در ایران همواره دین خود را به جنبش‌های رهایی‌بخش ایران پرداخته است. سید عبدالله بهبهانی، شیخ محمد خیابانی‌، نمودار صادق این جنبش‌ها هستند و امروز نیز اسلام حقیقی دین خود را به جنبش‌های آزادی‌بخش ملی ایران ادا می‌کند، هنگامی که مارکس می‌گوید: «در یک جامعه طبقاتی ثروت در سویی انباشته می‌شود و فقر و گرسنگی و فلاکت در سویی دیگر، در حالی که مولد ثروت طبقه محروم است.» و مولا علی می‌گوید: «قصری برپا نمی‌شود مگر آن‌که هزاران نفر فقیر گردند.» نزدیکی‌های بسیاری وجود دارد، چنین است که می‌توان در این تاریخ از مولا علی به عنوان نخستین سوسیالیست جهان نام برد و نیز از سلمان پارسی‌ها و اباذر غفاری‌ها.