در روز جهانی زبان مادری، کانون نویسندگان ایران خواهان آزادی کنشگران این عرصه شد

همزمان با ۲۱ فوریه، روز جهانی زبان مادری، کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای تاکید کرد که ممنوعیت زبان‌ها «زیر پا گذاشتن بخشی از حقوق انسانی و شهروندی مردم است».

این کانون با بیان اینکه این ممنوعیت طی یک قرن «روال معمول دولت‌ها و حکومت‌ها در ایران بوده است»، به مواردی از شیوه‌های سرکوب آزادی زبان‌ها در ایران اشاره کرده است.

سرکوب فعالان عرصه زبان مادری، ایجاد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های گوناگون برای متکلمان زبان‌های «غیررسمی»، و ایجاد تبعیض میان زبان‌ها با رسمیت بخشیدن به یک زبان به عنوان برخی از شیوه‌های سرکوب آزادی زبان‌ها اشاره شده است.

به نوشته این بیانیه، شعار «ژن ژیان ئازادی» فقط اسم رمزی برای اعتراضات آزادی‌خواهانه نبود، بلکه این پیام مهم را داشت که «تفاوت زبان‌ها نمی‌تواند نافی همبستگی انسان‌ها باشد».

روز جهانی زبان مادری در سال ۱۹۹۹ میلادی به تصویب یونسکو و سپس مجمع عمومی سازمان ملل رسید و تاریخ ۲۱ فوریه برای این روز انتخاب شد؛ ۲۱ فوریه ۱۹۵۲ چهار دانشجو در بنگلادش در آغاز جنبش تلاش برای شناخته شدن زبان بنگالی به عنوان زبان رسمی کشته شدند.

در همین حال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران هم در بیانیه‌ای به مناسبت این روز هشدار داد که تداوم سیاست آموزشی تک‌زبانی بدون توجه به نگرش زبانی شهروندان «غیرعلمی، غیردموکراتیک و کاملا اشتباه» است.