خبرنگاری که چهار ساعت پس از ترور دکتر فاطمی با چشم‌بند به مقر فداییان اسلام راه یافت/ عبدخدایی زیر دست و پای مهاجمین چه می‌گفت؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بعدازظهر روز جمعه‌ ۲۵ بهمن ۱۳۳۰ زمانی که دکتر فاطمی (مدیر روزنامه‌ی «باختر امروز» که به‌تازگی به عنوان نماینده‌ی مردم تهران در انتخابات دوره‌ی هفدهم مجلس شورای ملی نیز انتخاب شده بود) در گورستان ظهیرالدوله در مراسم یادبود محمد مسعود سخنرانی می‌کرد به ضرب گلوله‌ی مهدی عبدخدایی، نوجوان پانزده‌ساله‌ی عضو فداییان اسلام نقش زمین شد. یکی از افرادی که این در این مراسم حضور داشت و واقعه‌ی یادشده را از نزدیک دید، مجید دوامی خبرنگار وقت مجله‌ی «اطلاعات هفتگی» بود؛ کسی که بلافاصله پس از دستگیری ضارب و شنیدن نخستین جملات او فهیمد که وی عضو جمعیت فداییان اسلام است. به همین خاطر هم به دنبال کشف هویت ضارب رفت و بالاخره چهار ساعت پس از حادثه موفق شد عکس، و چگونگی عمل او و احوال گذشته‌اش را از محافل وابسته به جمعیت فداییان اسلام به دست آورد و در حواشی آن رویداد نیز چیزهایی دریابد. بخشی از گزارش او در این باره را که دوم اسفند ۱۳۳۰ در «اطلاعات هفتگی» منتشر شد در پی می‌خوانید:

اسلحه‌ی کلت در میان گل‌ها

وقتی صدای گلوله بلند شد من مشغول تماشای دسته‌گل‌هایی بودم که به طرزی دل‌پسند مزار مسعود را زینت داده بود. هنوز گل‌برگ‌های زیبا را ورانداز می‌نمودم که ناگهان صدای خفیف یک گلوله بلند شد و چند ثانیه بعد ده‌تیری که نظیرش را تاکنون ندیده بودم به روی دسته‌گل ارغوانی قبر مسعود افتاد و به دنبال آن قیل و قالی عجیب در فضا طنین افکند.

رفیق کناردستم که کاملا جریان واقعه را دیده بود، از بهت و حیرتم خشمناک شد و با آرنج محکم به پهلویم کوفت و گفت: «مگر نمی‌بینی که بی‌چاره را کشتند، معطل چه هستی؟!» این جمله مرا به خود آورد و تازه دریافتم که به جان دکتر فاطمی سوءقصد شده است. غیرمنتظره بودن حادثه به قدری تحت تاثیرم قرار داد که دیگر هیچ نفهمیدم و فقط وقتی کاملا به خود آمدم که دیدم بلااراده به سوی شهر برای جست‌وجوی یکی از آشنایان که می‌دانستم در جرگه‌ی فداییان اسلام است حرکت کرده‌ام.

در آن لحظه به فکرم رسید چه چیزی باعث شده که استنباط کنم ضارب از جمعیت فداییان اسلام است. پس از لحظه‌ای تعمق به یادم آمد که او وقتی زیرِ دست و پای مهاجمین به این طرف و آن طرف کشانده می‌شد، مرتبا صلوات می‌فرستاد و الله‌اکبر می‌گفت و در آخر نیز خطاب به مردم اظهار می‌کرد: «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه»

این جملات کافی بود که به همه‌کس بفهماند ضارب از دسته‌ی فداییان اسلام است که تاکنون کسروی و هژیر و رزم‌آرا را کشته‌اند و این چهارمین سوءقصد آنان محسوب می‌شد.