پیامدهای جنگ در رفح؛ سرنوشت کریدور فیلادلفی چه می‌شود و سناریو‌های مصر چیست؟

خبرگزاری میزان - احتمال حمله زمینی رژیم صهیونیستی به شهر رفح در نوار غزه، در میانه وقوع یک فاجعه انسانی که شرایط غم‌انگیز نوار غزه را تشدید خواهد کرد، قوی است. 

صهیونیست‌ها به بهانه آزادی شهرک‌نشینان زندانی و مقابله با گروهان‌های مقاومت در جنوب نوار غزه در مرز با مصر، به سرعت تلاش می‌کنند تا از آمریکا و شاید دیگر کشور‌ها چراغ سبز بگیرند تا این حمله را آغاز کنند.

موضع مصر در این مورد هنوز مبهم است. به نظر می‌رسد مصر بین رد حمله یا پذیرش آن و تحمل پیامد‌های آن در بلاتکلیفی است. 

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، می‌گوید که این رژیم در حال توسعه یک طرح دوگانه برای تخلیه غیرنظامیان از رفح و آن‌چه حذف مقاومت خوانده، است.

کنترل کریدور فیلادلفی در دستور کار صهیونیست‌ها

با این حال، اشغال جنوب نوار غزه یا به‌طور مشخص کنترل کریدور فیلادلفی (صلاح‌الدین) در مرز با مصر، به بهانه تخریب تونل‌ها و جلوگیری از رسیدن سلاح به گروه‌های مقاومت، همچنان در دستور کار تل‌آویو قرار دارد. 

یک کارشناس در این رابطه می‌گوید به‌نظر می‌رسد که نیرو‌های اشغالگر طرحی را برای تهاجم به رفح نهایی کرده‌اند، اما افسران ارشد منتظر تایید قاهره، چه ضمنی و چه غیرضمنی هستند. 

کارشناسان سیاسی، معتقدند که در نگاه اول به نظر می‌رسد که این حمله در جهت کاهش سقف خواسته‌های مطرح شده از سوی حماس بر سر میز مذاکره باشد، اما ممکن است پوششی برای تصویب یک توافق مخفی جابه‌جایی باشد که در قالب یک توافقنامه دیگر گنجانده می‌شود؛ راهی که مصر را طوری جلوه می‌دهد که گویی مجبور است هجوم گسترده فلسطینی‌ها را بپذیرد.

پذیرش پیامد‌های حمله زمینی به رفح از سوی مصر؟

سامح شکری، وزیر خارجه مصر به‌تازگی در کنفرانس امنیتی مونیخ گفته بود که مصر هیچ برنامه‌ای برای اسکان افرادی که ممکن است از رفح آواره شوند، ندارد.

وی اضافه کرد: ما قصد نداریم مناطق امن را برای آوارگان فراهم کنیم، اما اگر عملی به ما تحمیل شود، با اوضاع برخورد کرده و حمایت‌های بشردوستانه ارائه خواهیم کرد. 

این نشانه روشنی از پذیرش پیامد‌های حمله زمینی به رفح از سوی مصر بود.

به‌طور علنی، اختلاف نظر درباره میزان تعهد رژیم صهیونیستی به مفاد توافقنامه کمپ دیوید امضا شده با مصر در سال ۱۹۷۹ و نیاز تل‌آویو به آوردن نیرو‌های هوایی و زمینی و تجهیزات سنگین است. این موضوع ناقض مقررات توافقنامه در مورد منطقه D است که در آن رفح واقع شده است، که تعداد نظامیان حاضر در آنجا و نوع سلاح‌های قابل استقرار را تعیین می‌کند.

منطقه D بین خط مرزی مصر و اراضی اشغالی و خط D قرار دارد که از شرق رفح تا ایلات امتداد دارد.

معاهده صلح به رژیم صهیونیستی اجازه می‌دهد تا یک نیروی محدود را در این منطقه شامل چهار گردان پیاده، بدون تانک یا توپخانه و فقط موشک‌های زمین به هوا مستقر کند. تعداد کل نظامیان صهیونیست در ۴ گردان نباید بیش از ۴ هزار نفر به همراه ۱۸۰ خودرو باشد.

آنچه قابل توجه است این است که امتناع مصر از اعزام نیرو به رفح، با اشغال کریدور فیلادلفی و تهدید به تعلیق توافقنامه صلح، از سوی سرویس اطلاعات مصر صادر شده است.

این وضعیت ممکن است به طرف مصری در محکوم کردن حمله رژیم صهیونیستی انعطاف‌پذیری بدهد؛ قاهره شاید نمایندگی دیپلماتیک را کاهش و اقدامات عملی را انجام دهد که تصویر قاهره را روشن کند و نشان دهد که دولت عبدالفتاح السیسی چنین حمله‌ای را رد می‌کند.

طرح‌های پیشنهادی در پی حمله به رفح شامل تخلیه رفح، باز کردن دالان‌های امن، ایجاد دروازه‌های الکترونیکی برای بررسی آوارگان در جنوب و انتقال آن‌ها به شمال، ایجاد اردوگاه‌ها در سواحل غزه و سپس انجام عملیات نظامی زمینی در رفح است.

واشنگتن پست گزارش داد که مصر مراقبت‌های بهداشتی و کمک‌های دریایی را ارائه خواهد کرد. 

کارشناسان بر این باورند که هدف از عملیات رفح، اشغال کریدور فیلادلفی است که رژیم صهیونیستی آن را شریان تدارکات نظامی به نوار غزه و راز پایداری مقاومت از ماه اکتبر می‌داند. 

کسانی که نسبت به حمله احتمالی بدبین هستند، ابراز نگرانی می‌کنند که قاهره ممکن است اطلاعات و خدمات لجستیکی را ارائه دهد که در خدمت طرف صهیونیست باشد و فشار بر مقاومت را در ازای امتیازات مالی و کمک‌های آمریکا افزایش دهد. 

مصری‌ها نگران هستند که فعالیت‌های مشکوک مداوم ممکن است سناریویی را نشان دهد که در آن جنگ رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی‌ها در غزه ممکن است به مصر گسترش یابد.

میدل ایست مانیتور نوشت: حقیقت این است که یک توافق مخفی برای جابه‌جایی موقت یا حتی دائمی (آوارگان) وجود دارد که به گونه‌ای تنظیم شده است مصر طوری به نظر برسد که گویی مجبور شده است مرز‌ها را به روی آوارگان فلسطینی باز کند.

انتهای پیام/