این کوچولو باید با بچه‌های من در پارک بازی کند/ من جلوی زیدان بازی کردم: شعبده‌باز شنیع!

به گزارش "ورزش سه"، «وقتی جادو تبدیل به حرکت می‌شود» با این جملات رئال مادرید از زین الدین زیدان در 20 نوامبر 2023 یاد کرد.

بازیکنی افسانه‌ای که دورانی طلایی را با لباس سفید رقم زد؛ فراتر از گلی که باعث قهرمانی نهم رئال در لیگ قهرمانان شد. ستاره اهل مارسی بین سال‌های 2001 تا 2006 درس‌هایی از کلاس، کنترل توپ، گل‌ها و کیفیت باورنکردنی ارائه داد. سپس او سه لیگ قهرمانان متوالی را به عنوان مربی به رئال داد. سه فوتبالیست سابق و یک مربی، آنتونیو لوپز، آیتور اوسیو، آنخل مورالس و گرگوریو مانسانو در مورد این بازیکن فرانسوی برای آاس صحبت می‌کنند.

تعاریف زیدانِ فوتبالیست، الگوی مشترکی دارد. آنها شامل ستایش‌هایی مانند "بازیکنی بالاتر از بقیه"، "زیبا، او همه چیز داشت" یا "از 0 تا 10، یک 9"، اگرچه آنها همچنین اشاره می‌کنند که "هرچند او ظاهری خوش اخلاق داشت، اما مثل یک بی اخلاق واقعی بود!». 

حتی مسی در گفت‌وگو با برنده توپ طلا در سال 1998 تسلیم شد: «برای من او یکی از برترین‌های تاریخ است، من همیشه او را تحسین می‌کردم، او را در رئال مادرید دنبال کردم و از درخشش او با پیراهن رقیب رنج کشیدم. او همیشه یک بازیکن بزرگ بود. بازیکنی متفاوت "، ظریف، قد بلند، با جادویی در پا، او همه چیز را داشت.»

شماره 5 رئال، برداشت‌های بسیار متفاوتی در بین رقبای خود ایجاد کرد. از روی نیمکت، گرگوریو مانسانو، مربی سابق اتلتیکو و مایورکا، مجبور شد همه تیم خود را جوری سازماندهی کند تا زیزو را متوقف کنند: «او یکی از بازیکنانی است که استعداد، تکنیک، قدرت بدنی، یک شوت عالی و یک پایان خوب را با هم ترکیب کرده است. زیزو ویژگی های اساسی فوتبال در هر فوتبالیستی را داشت. نمره من به زیدان؟ از 0 تا 10، من می گویم 9. و وقتی در مورد همه آن ویژگی ها در یک نفر صحبت می کنیم، باید اعتراف کرد که او یک بازیکن از هر نظر  فوق العاده بود علاوه بر این، نمی‌توانستید یک پای او را ببندید، زیرا او با پای دیگر شما را بهت زده می کرد. او می‌توانست با یک دریبل، شما را کاملاً محو و ویران کند. زیدان همه چیز را در آن بدن ممتاز گرد آورده بود.»

آیتور اوسیو، بازیکن سابق اتلتیک و سویا، 15 ژانویه 2006 را فراموش نمی‌کند، زمانی که اولین و تنها هت‌تریک فرانسوی را در دوران حرفه‌ای خود دید، همراه با یک پاس گل در برنری 4-2 برابر سویا: «زیدان سه گل زد و مجموعه ای از دریبل‌ها، کنترل‌ها و پاس‌های خود را به نمایش گذاشت. این یکی از بهترین بازی‌های او بود. مدیر ارکستر، شعبده باز، هنرمند بدون مو. رقیب او در آن مسابقه تقریباً به گونه‌ای از زیزو صحبت می‌کند که گویی یک جادوگر است: «او حسی منتقل می کرد که انگار توپ را با دستانش کنترل می‌کند.»

یک فوتبالیست دیگر با لباس قرمز و سفید، اما با پیراهن اتلتیکو مادرید یعنی آنتونیو لوپز، کاپیتان و اسطوره باشگاه که نتوانست دربی را برنده شود، اگرچه او این کار را با اوساسونا انجام داد می‌گوید: «او بازیکن متفاوت و در کلاس بالاتر از بقیه بود. بسیار برازنده. از نظر فنی بسیار خوب با حرکاتی که همیشه گفته می شود به نظر می رسد او در حال رقصیدن در زمین است. گرفتن توپ از او بسیار سخت بود. گام هایی بر می داشت که نمی توانستی به او برسی.»

آنخل مورالس نیز در پنج بازی با اسپانیول مقابل زیدان زجر کشید. یکشنبه، 23 سپتامبر 2001، آنها 5-1 شکست خوردند و زیدان گل اول را زد: «با گام های بلند میدان را در کنترلش داشت. چیزی که همه در دنیای فوتبال در مورد او برجسته می‌کنند، کنترل و اولین لمس توپ او است که تیم را سریع از دفاع به حمله می‌برد و آن بیش از یک کنترل، در واقع یک دریبل بود. در هایلایت های او می بینیم که او با اولین کنترل می توانست شما را دریبل کند.»

زیدان یکی از آن دسته از بازیکنانی بود که حریفان آن را عملاً غیرقابل توقف می‌دانستند: «با توجه به موقعیت من به عنوان یک هافبک دفاعی، همیشه مجبور بودی با زشت‌ترین‌ها برقصی و برابر فوتبالیست‌هایی که می‌دانستند چگونه بین خطوط نفوذ کنند، مثل رونالدینیو، والرون یا مونیتیس بازی کنید. 

مورالس با تمجید از رقیبش می‌گوید: «زیدان بازیکن پیشتاز و مرجع بود و با سرعت زیادی بازی می‌کرد. در برنابئو که بازی داشتیم، رئال با زیدان جلو می رفت. دوئلی همیشه دشوار. مثل این است که گردنت را با پتو بپوشانی و پاهایت سرد شود. بازی مقابل رئال مادرید در ورزشگاه آنها کم و بیش شبیه رفتن به دندانپزشکی بود. من فقط در دو زمین این احساس را داشتم: برنابئو و ریازور (دپورتیوو لاکرونیا).

یک هفته قبل از بازی با رئال مادرید و به دلیل ستارگانی که زیدان را در "کهکشانی ها" همراهی می کردند (رونالدو، بکام، فیگو...) فشاری مضاعف به تیم مقابل وارد می شد. 

آیتور اوسیو اذعان می‌کند: «روزهای قبل بازی پیچیده بود، زیرا می‌دانستیم که بازیکنانی با سطح بسیار بالایی در مقابل ما حضور دارند. آنها تیمی با کیفیت بودند. آن هفته‌ها از نظر تاکتیکی بیشتر از یک هفته معمولی بودند.»

کلاس و ظرافت فوتبالیستی مانند زیدان با یک شخصیت دوگانه سازگار بود که باعث شد چندین اخراج در دوران حرفه‌ای‌اش به همراه داشته باشد، مانند 27 سپتامبر 2000 در لیگ قهرمانان اروپا با یوونتوس یا مقابل دپورتیوو.

 یک کارت قرمز پس از چالش با امرسون و دیگری که معروف‌تر است، در 9 جولای 2006 در آخرین بازی او به عنوان یک فوتبالیست حرفه ای برای ضربه سر به ماتراتزی در فینال جام جهانی. این اقدام باعث شد که او انتقاداتی بسیار تند را دریافت کند. 

آلفردو رلانیو، سردبیر وقت آاس نوشته بود: «سنگ در پیشانی فوتبال. آخرین تصویر روی زمین فوتبال از این بازیکن که او از نظر من خوش نقش ترین بازیکنی است که تا به حال دیده‌ام، یک ژست بی‌پروا و غیرقابل توضیح است.» 

مورالس می‌‍گوید: «در زمین ما زیاد صحبت نمی کردیم. به این ظاهر خوش اخلاقی که او دارد توجه نکنید، چرا که در زمین کاملاً برعکس بود. در زمین همه ما رقیب می شویم و می خواهیم برنده شویم و او یکی از بزرگ ترین بی اخلاق‌ها بود.»

زیدان 227 بازی برای رئال انجام داد. مورالس اتفاقی را که بین زیدان و کروسات در 2 سپتامبر 2002 در روز اول لیگ رخ داد، بازگو می‌کند: «آلبرت کروسات بازیکنی از تیم ذخیره بود که به تیم اول اسپانیول راه یافته بود. او در آن مسابقه اولین بازی خود را در لیگ دسته اول انجام داد و پس از 5 یا 10 دقیقه در جدال با زیدان، استخوان ترقوه‌اش در رفت. سپس زیدان به ما گفت، چی می خواهید، او خیلی کوچک است. او باید با بچه های من در پارک بازی کند. برای ما آن حرف زیدان که بازیکن جوانی را مصدوم کرده بود و لحن شوخش، بسیار عجیب بود.»

در انتها لوپز می‌گوید: «من هرگز پیراهن‌م را با بازیکنانی که دوست من نبودند عوض نمی کردم، مگر با زیدان. من حدود 300 پیراهن در خانه دارم زیدان دوست من نبود، اما به خاطر کلاسی که داشت و پدرم دوستش داشت، با وجود اینکه ستاره رئال بود، می‌خواستم پیراهن او را داشته باشم.»

منبع: آاس