آخرین «انتخابات»؟ آغاز دوران پساخامنه‌ای، میراث خامنه‌ای برای جانشین‌ خود چه خواهد بود؟ تقی روزبه - Gooya News

دوچالش بزرگ «انتخاباتی» امسال رژیم عبارتند از: تدارک دوران پساخامنه‌ای و انجام اقدامات عملی ولازم برای‌ پیش‌برد پروژه‌‌های معطوف به‌آن از یکسو، و تبدیل قدرت «واقعی» موجود به قدرت حقوقی و «قانون‌ اساسی نوین» در تناسب با کالبد حکومت اسلامی. به‌عبارت دیگر حل دوگانگی‌های اسلام سیاسی مؤسس (دوره تأسیس) اسلام سیاسی مؤخر (با پوست اندازی دوره کهولت). پرسش این است که آیا می‌تواند و جامعه به او اجازه خواهد داد که این لقمه بزرگ را در سنین کهولت و نزارخویش غورت به‌دهد یا در گلویش گیرخواهد کرد؟!
چرا ضیافت شام آخر؟! شروع شمارش معکوس «انتخابات» مجلس خبرگان و شورای اسلامی در ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ از جهات گوناگونی برای حاکمان صغیرانگاشت شهروندان بالغ ایران تعیین کننده است. از جهتی می‌توان آن را به‌مثابه آغاز تدارک دوره پساخامنه‌ای دانست که هم برای خودحاکمان و هم برای مردم ایران و هم قدرت‌های جهان در مواجهه با رژیمی بحران‌آفرین و بحران زی حائزاهمیت است. از منظردولت‌مداران و حامیان ذوب شده نظام که از دیرباز «دولت پنهان» و نهادهای انتصابی و موازی را تشکیل داده و دربست در انحصارباندهای خود گرفته بودند، سنگربعدی تصرف و قبضه و ضمیمه کردن همه نهادهای «انتخابی» و آن‌چه که دولت رسمی خوانده می‌شود به‌دست همین باندها بود. استراتژی کلی خامنه‌ای درموردچگونگی تحقق اهداف کامل انقلاب اسلامی و تثبیت آن فرایندی شامل ۵ مرحله بوده است: انقلاب اسلامی، نظام اسلامی (که این دو در زمان خمینی تحقق یافتند)، و وی سه گام تشکیل دولت اسلامی، جامعه اسلامی و تمدن اسلامی را در حیات سیاسی خود، به‌نحوپیگیرانه وجهه همت خویش قرارداده است. او در طی این سال‌ها با وجودمواجه شدن با انواع بحران‌ها و چالش‌های بزرگ و حتی برخی نرمش‌های باصطلاح کوتاه و قهرمانه، هیچ گاه از اولویت دنبال‌کردن‌آن‌ها کوتاه نیامده‌آتس. برکشیدن احمدی‌نژاد و خیزش ۸۸ و پی آمدهایی چون تحریم هسته‌ای و آمدن روحانی و نوشیدن جامه زهر ومداکرات برجامی... و مهم‌تر از همه خیزش بزرگ زن زندگی آزادی که از جهتی واکنشی بود به اسلامی سازی شتابان وآمرانه جامعه که انقیادزنان و خانه‌نشین کردن آنان از موازین‌مهم آن محسوب می‌شود. در حقیقت او رسالت‌اصلی و تاریخی خود در رهبری طولانی مدتش را متحقق ساختن اهداف کامل انقلاب اسلامی ‌به‌هرقیمت‌ به‌ویژه در دوعرصه نخست (تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی) خلاصه‌کرده است. گرچه به‌ویژه درماه‌های اخیر درعرصه گسترش به ‌اصطلاح تمدن اسلامی چه در منطقه با تسلیح و فعال کردن نیروهای موسوم به‌نیابتی‌ و چه در سوگیری قاطعانه به اتحاداستراتژیکی و نظامی با بلوک شرق نیز گام‌های مهمی برداشته است. برای‌او روشن بوده که اگر وی در دردوره طولانی حکمرانی و خلافت چنددهه‌‌ای خود نتواند خود اهداف فوق را به سرانجام برساند و نتواندمسیرهموارشده آن را با کوبیدن جاده پرسنگلاخ، به‌عنوان میراث خود به‌دست‌ جانشینان کوتوله و فاقداقتدارواقعی خود بسپارد، دیگرهیچگاه چنین فرصتی برای تحقق اهداف انقلاب اسلامی فراهم نشود و روحانیت باید آرزوی استقرارچنان حکومتی را با خود به گور ببرد. جان کلام آن است که او هم‌چون یک پریشان‌فکرروان گسیخته‌ بازتاب دهنده فوران حسرت وخشم فروخورده رسوبات تاریخی لایه‌های در حال‌اضمحلالی است که دوران تاریخی‌اشان سپری شده اما جان سختی می‌کنند است. واقعیت دیگرآن است که این فوران رسوبات به‌برکت یک وضعیت ویژه و نادر در خلأقدرت و فضای گرگ میش بحران‌آلترناتیو در چندین دهه گذشته وارددوران معاصرشده و با پا نهادن بر صحنه سیاست به‌پشتوانه یک توهم بزرگ توده‌ای و نوعی جن زدگی که خوداین پدیده‌ها پایدارنبوده است، به‌عرصه قدرت پرتاب شده و در بستر منطقه و جهان دستخوش بحران و‌آشفتگی، در این عرصه‌‌ها نیر تاخت وتاز کرده است ‌ (تاخت و تاز داعش در منطقه را که ناشی از گسیختگی وخلأ قدرت میدان پی کرد فراموش نکنیم). جمهوری اسلامی موجودی است که از بدوتولد تا لحظه‌مرگ بحران آفرین و بحران ذی که با بحران‌ها اساسا انس والفت دارد. به‌این ترتیب خود آن عصاره بحران است و از همین‌رو ارثیه‌‌ای که برای جانشینان خود بجا‌ می‌‌گذارد افکندن یک دریا بحران به دامن آن‌ها است‌. با این همه بیلان و عملکرداو بشارت دهنده پایان سلسه ولایت است. سلطان مهم ترین و چه بسا آخرین خلیفه سلسه ولایت فقیه و پاردایم اسلام سیاسی است که همزمان هم اوج و هم آغازپایان را به‌نمایش می‌گذارد.