اخبار آناتولی لوناچارسکی

چرا رمان تاریخی می‏ خوانیم؟ یکی به این دلیل که نویدبخش ورود به گذشته‌ای است فاخرتر و نسج‌دارتر از تاریخ صِرف که مجبور است به واقعیات بچسبد (یا دست‌کم مسئولیت گمانه‌زنی‌ها را در پیشگفتار از خود سلب کند). داستان تاریخی خوب حس لذت‌بخش غوطه‌وری در زندگی امثال امپراطور روم... مکتب فرمالیسم (که از سال ۱۹۲۴، وقتی وزیر آموزش، آناتولی لوناچارسکی آنان را «عتیقه‌های خیره‌سر» نامید و تروتسکی نظریۀ فرمالیسم را با برچسب «سطحی و مرتجعانه» رد کرد، مایۀ خشم حزب بود) عملاً منحل شد

"لعنت بر ابرمردهای ادبیات! ادبیات باید بخشی از آرمان کلی پرولتاریا شود، پیچ و مهره‌ای کوچک از سازوکار بزرگ سوسیال-دموکراسی، یکه و تقسیم‌ناپذیر، که همه پیشگامان آگاه طبقه کارگر آن را به حرکت درمی‌آورند. ادبیات باید بخش جدایی‌ناپذیر کار سازمان‌یافته، روش‌مند و یکپارچه حزب سوسیال-دموکرات شود."ولادیمیر لنین، بنیانگذار..." حق نشر عکس Getty Images Image caption لنین روی خوش به کار مایاکوفسکی به‌عنوان یک شاعر انقلابی نشان نداد لنین نشان داد که می‌تواند هیچ تضادی میان پیشگامی در ادبیات و هنر با انقلاب وجود نداشته باشد، اما عمر این همزیستی پس از انقلاب روسیه کوتاه بود و خود به یکی از دشمنان آنان تبدیل شد و مثلا گفت که پوشکین را به مایاکوفسکی ترجیح می‌هد و از آناتولی لوناچارسکی انتقاد می‌کرد که چرا اشعار مایاکوفسکی را در ۲۰ هزار نسخه منتشر کرده است