اخبار آنگونه که هستم

هجده تیر امسال برای نخستین مرتبه در کلن آلمان، در راهپیمایی اعتراضی پراید شرکت کردم. همین چند ماه پیش بود که لباس مشکی می‌پوشیدم و عینک آفتابی با یک ماسک بزرگ می‌زدم و در خیابان‌های تهران برای اعتراض به قتل ژینا (مهسا) امینی و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی مشتم... اصلاً از کجا بنویسم؟ از تهران یا کلن؟ از احساس ترس یا احساس رهایی؟ از روزهایی که با وحشت زندگی می‌کردم و شب‌هایی که با خشم در خیابان فریاد می‌زدم و از دست مامور و پلیس فرار می‌کردم یا روزی که اینجا پرچم رنگین‌کمان در دست گرفتم و کنار هزاران نفر دیگر بابت آنچه هستم، خوشحالی می‌کنم و نشان می‌دهم که وجود دارم و حق زندگی دارم، که من هم آزادم و باید آنگونه که هستم، زندگی کنم