اخبار بوسهل زوزنی

ایسنا/اصفهان سخن از مردی است که در موطن خویش ماند، بسیار خواند، بی هیچ‌ پیرایه و حاشیه و ادعا آیینه‌وار درس گفت، به کتاب و خواهندگان علم دل سپرد و سر خویش بگرفت و راه خود را رفت؛ دم مسیحایی‌اش زنده‌کنندۀ محافل علمی و دانشگاهی شهر بود و دانش... بوسهل زوزنی، حسنک را به علی رایض سپرده بود و بر او استخفاف‌ها رفت

هنرمندها چشمه‌های جوشانی هستند که هرکدام به قدر بضاعت هنرشان، جویبارهایی را می‌سازند که از به‌هم‌پیوستن‌شان، رودخانه خروشان فرهنگ، جریان می‌یابد. جریان‌یافتن و جاری‌بودن، رمز بقای این رودخانه است و هنرمندها، هرکدام به‌قدر بضاعت‌شان، تضمینی هستند بر این تداوم. هر هنرمند که چشم از این جهان فرومی‌پوشد، پاره‌ای از آن... تنها آسبادهای نشتیفان آن کافی است تا نشان دهد آنجا روزگاری کانون دانش و تمدن بوده است؛ مسجدجامع زوزن و مدرسه غیاثیه خردگرد و کوشک سلامی هم هست؛ و هزارویک اثر دیگر که از روزگار به‌آفرید پسر ماه‌فروردین تا روزگار بوسهل زوزنی و حافظ ابرو و از آنجا تا روز و روزگار ما، به میراث مانده است

خداوند متعال یکی از سوره‌های قرآن کریم را با سوگند به «قلم» آغاز کرده است: «ن وَٱلقَلَمِ وَمَا یَسطُرُونَ: ن، سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند». [۱] اهل تفسیر درباره اینکه مراد از قلم در این آیه چیست، قلم‌ها زده‌اند، اما در ارجمندیِ حقیقتِ قلم و نوشتن، همین بس که... بیهقی در کتاب خویش از یکی از کارگزارانِ دستگاه غزنوی، به نام بوسهل زوزنی، نام برده که بسیار کینه‌جو و بدخواهِ دیگران بوده است [۵] و به بیهقی نیز آزار فراوان رسانده بوده

شهریار عدل اگرچه در ۷۲ سالگی در پاریس دار فانی را وداع گفت اما تا دمِ آخر، قلبش برای ایران می‌تپید. یکی از بسیار خدماتش به سرزمین مادری، کاوش و پژوهش باستان‌شناسی درباره مسجد «ملک زوزن» است. جایی که به قول علی‌بن‌حسن باخزری در «دُمْیَةُ‌القَصْر و عُصرة أهل‌العصر»، یکی از نواحی دوازده‌گانه... ازجمله عبدالکافی زوزنی استاد و مدرس فرزندان سلطان محمود غزنوی و بوسهل زوزنی وزیر سلطان محمود و پسرش سلطان مسعود و خواجه ابونصر مشکان زوزنی دبیر دیوان رسایلِ همان پدر و پسر بوده است