اخبار رئالیسم شاعرانه

«رئالیسم شاعرانه‌ی ژان رنوار» دریچه‌ای به زندگی و جهان فکری یکی از ستایش‌شده‌ترین سینماگران کلاسیک می‌گشاید. کتاب جدید بهمن مقصودلو (نشر حکمت کلمه، تهران) اثر جامعی‌ است که در آن سرگذشت تمامی فیلم‌های ژان رنوار (۱۸۹۴ –۱۹۷۹) شرح داده می‌شود؛ اقتباس‌هایش از زولا، فلوبر، گورکی، رجوعش به انقلاب کبیر... «رئالیسم شاعرانه‌ی ژان رنوار» دریچه‌ای به زندگی و جهان فکری یکی از ستایش‌شده‌ترین سینماگران کلاسیک می‌گشاید

او یکی از موفق‌ترین کارگردان‌هایی است که در کنار بزرگانی چون زنده‌یاد حمید سمندریان و دکترعلی رفیعی در آموزش و به‌کار گرفتن جوان‌ها در آثارشان نقش مثبتی داشته‌اند و این بار نیز عروسی خون از این منظر می‌تواند به شکل قابل‌تاملی ما را مهمان خود کند. با دکتر صادقی درباره... به عنوان یک اندیشمند در حوزه تئاتر می‌پرسم آیا متون لورکا آن‌طور که باید و شاید در ایران اجرا شده است؟راستش را بخواهید رئالیسم شاعرانه‌ای که با لورکا در صدر ادبیات نمایشی دنیا نشسته، نه تنها در ایران بلکه در کل جهان کمابیش بیگانه است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، کارگاه «زیبایی‌شناسی تصویر سینمایی» با حضور رهبر قنبری نویسنده و کارگردان عصر روز یکشنبه شانزدهم مهر در موزه سینما برگزار شد. رهبر قنبری در ابتدای این کارگاه با مروری بر نظریه‌های سینمایی، گفت: از همان ابتدا سینمای فرم‌گرا به... نظریه واقع‌گرایانه در ایتالیا به نئورئالیسم ایتالیایی و نئورئالیسم پوئتیکال می‌رسد که در ایران از آن به عنوان رئالیسم شاعرانه تعبیر می‌شود و سینمای زنده یاد عباس کیارستمی از همین دست است

اینگمار برگمان   اینگمار برگمان کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس معاصر سوئدی و از مهم‌ترین سینماگران مولف در جهان در ۱۴ ژوئیه ۱۹۱۸ متولد شد و ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷ از دنیا رفت. فیلم «سکوت» از مهم‌ترین آثار اوست. برگمان در آثارش وقایع‌نگار بی‌امان روابط و فجایع عاطفی افراد طبقه متوسط ​​بود.او...سینمای صامت، نئورئالیسم سینمای ایتالیا، رئالیسم شاعرانه سینمای فرانسه، سبک نوردیک در سینما با تصاویر سنگین و رسا و ادبیات اسکاندیناوی به ویژه هنریک ایبسن و آگوست استریندبرگ بر آثار برگمان تأثیر گذاشته‌اند

سینمای دهه‌ی اخیر در ایرانْ بازنماینده‌ی طبقات متوسط ایرانی به‌شیوه‌ای غریب است: نه از نظر مضامینی که بسیاری از فیلم‌های این دوره به آن پرداخته اند، بلکه آن شیوه‌ی سینمایی‌ خاصی که طی آن، فیلم‌ها از پاسخ‌دادن به پرسش‌هایی که خودِ فیلم‌ها به‌نحوی کم‌سابقه‌ای توانسته‌اند طرح کنند بازمی‌مانند. این... شیوه‌ی تمایز‌یافتنِ سینمایِ جدی‌ترِ، اگر نه همیشه «بدنه‌»ی، این دهه، در قیاس با موج‌های پیشین در فیلم‌های رئالیسم شاعرانه و اجتماعی، مرتبط است با آن شیوه‌‌‌ای که ستیزهای طبقاتی و فقیرشدنِ فزاینده‌ ـــ بالاخص زیر فشار تحریم‌های اقتصادی علیه کشور ـــ در فرم و گره‌گشایی‌‌های دراماتیک، یا به‌واقع فقدان آنها، برای مسایلی که فیلم‌ها پیش می‌نهند به بیان درمی‌آید