اخبار رومن یاکوبسن

چرا رمان تاریخی می‏ خوانیم؟ یکی به این دلیل که نویدبخش ورود به گذشته‌ای است فاخرتر و نسج‌دارتر از تاریخ صِرف که مجبور است به واقعیات بچسبد (یا دست‌کم مسئولیت گمانه‌زنی‌ها را در پیشگفتار از خود سلب کند). داستان تاریخی خوب حس لذت‌بخش غوطه‌وری در زندگی امثال امپراطور روم... از نگاه یوری تینیانوفِ منتقد ادبی فرمالیست که دنیای انگلیسی‏ زبان می‏ شناسد (اگر اصلاً بشناسند) (همانند ویکتور شکلوفسکی، بوریس ایخنباوم و رومن یاکوبسن)، رمان تاریخی گریزگاهی نه فقط از سانسور و حملات سیاسی بلکه از فقر و ناچاری طاقت‏ فرسای ره‏ آورد استالینیستی بود

یادداشت مترجم: اهمیت این گفت‌وگو با یان آسمن (Jan Assmann)، مصرشناس و فرهنگ‌شناس آلمانی، از جمله، اشاره به پیشینه‌ی فکر جانشینی خداوند در چارچوب حاکمیت سیاسی جامعه است. این ذهنیت که مشابه آن در مسیحیت نیز سده‌ها بر اروپا حاکم بود، امروز در بعضی کشورهای اسلامی همچنان رواج دارد... رومن یاکوبسن و کلود لِوی–استروس بت‌های خانگی دوران دانشجویی ما بودند

بر استواری‌اش ویرانه‌ای ارتفاع گرفته ـ از متن کتاب جورجو آگامبن در کتاب «باقی‌مانده‌های آشویتس»، با تأکید بر تزِ لویناس در باب «شرم»، معتقد است که سوژه هیچ محتوای دیگری غیر از سوژه‌زدایی خود ندارد؛ سوژه شاهد آشفتگی و نسیان خود در مقام یک سوژه می‌شود. بنابر اعتقاد او،... شاید بهتر باشد که با رومن یاکوبسن همدل شویم که در هر فرایند نمادین، خواه بین فردی و خواه اجتماعی، رقابتی بین دو تمهید استعاری و مجازی مشهود است