اخبار روی ماه قدم گذاشتیم

آیا هنوز وقتش نرسیده است ما مردان از خودمان بپرسیم واقعا چرا افزایش قدرت و استقلال زنان می تواند به ضرر ما باشد؟مگر همه ما توسط مادران مان تربیت نمی شویم و شخصیت اکتسابی ما رابطه مستقیم با هویت و شخصیت مادران ندارد؟ آیا شانس اینکه مادر توسری خورده... ما مردانی که روی ماه قدم گذاشتیم و انواع فلسفه و مذاهب و انواع بیکران خدایان برای سیاره مان تدارک دیدیم در شان ما هست که با زن بیسواد و بی تجربه و ترسو « همسر» شویم؟واقعا هراس واقعی ما از زنانی که شعور بیشتر، قدرت تصمیم گیری مستقلتر و حتی نیازهای جنسی بیشتر دارند چیست؟ می ترسیم برای شان کافی نباشیم؟ می ترسیم زنی که دوست داریم ما را بگذارد برود؟یعنی همه مردانگی ما، همه رشادتها و افتخارات و هویت مردانه ایی که به آن تکیه می کنیم قرار است با دل کندن زن مورد دلخواه مان، فرو بریزد؟چرا اگر مرد قدرتمندی هستیم اصلا می ترسیم و این شبهه را به خودمان راه می دهیم که یک زن با هوش و تحصیلات و استقلال، ما را رها می کند؟ مگر تحصیلات، تجربه و بخصوص قدرت بیشتر ما مردان در نهایت به بهروزی بیشتر جامعه انسانی منجر نشده است؟ چرا نمی توانیم فکر کنیم زنی که حسابدار یا وکیل، دکتر، مغازه دار، راننده و پلیس شده است می تواند شرف و احترام و پرنسیپ هایی که ما مردان به خودمان نسبت می دهیم را کسب کند؟این نگرانی ما از قدرت و تحصیل و شعور و استقلال بیشتر زنان از چیست؟ مگر این توانایی ها انسان را خردمندتر نمی کند؟حتما زنانی که مزه قدرت و استقلال را کسب می کنند خواهان حقوق و فرصت های برابر با ما هستند