اخبار علم الاسما

دعا نزدیک‌ترین و مؤثرترین رابطه انسان با خداست. دعا در فرهنگ اسلامی از مهم‌ترین عبادات است؛ تا آنجا که خداوند در قرآن مجید پس از امر به دعا و وعده استجابت «وَقالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُم» می‌افزاید: کسانی که در برابر این رابطه نزدیک خلق و خالق تکبر می‌ورزند... علم الاسماء کلّها (این اختصاصی انسان است و تمام اسماً را به آن نسبت داد) ملائکه هم تعلیم اسماً داشتند و تعلیم اسماءشان هم صبوح القدوس است و اعتراضی که به خداوند نسبت به انسان می‌کنند این است که، چون درکی از اسم کلی ندارند می‌گویند نحن نسبح بحمدک و نقدس لک خدایا ما که تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم

به گزارش خبرنگار مهر، دعا نزدیک‌ترین و مؤثرترین رابطه انسان با خداست. دعا در فرهنگ اسلامی از مهم‌ترین عبادات است؛ تا آنجا که خداوند در قرآن مجید پس از امر به دعا و وعده استجابت «وَقالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُم» می‌افزاید: کسانی که در برابر این رابطه نزدیک خلق... علم الاسماء کلّها (این اختصاصی انسان است و تمام اسماً را به آن نسبت داد) ملائکه هم تعلیم اسماً داشتند و تعلیم اسماءشان هم صبوح القدوس است و اعتراضی که به خداوند نسبت به انسان می‌کنند این است که چون درکی از اسم کلی ندارند می‌گویند نحن نسبح بحمدک و نقدس لک خدایا ما که تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم

 به گزارش فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ۱۳ رجب و ولادت امام علی علیه السلام است. هر سال روز سیزدهم رجب به خاطر زاد روز وصی نبی مکرم اسلام، مولای متقیان، امیرمومنان، پیشوای مسلمانان، نخستین امام شیعیان، ابوالسبطین، حضرت امام علی بن ابی طالب (ع) و جشن و شادمانی پیروان اهل بیت... مجید لشکریتا که رد از قالب تن می‌شودمشرق او شام‌شکن می‌شود نحس و سعیدند در اشیا نهانسنگ عقیق‌ اهل یمن می‌شودسر زده از چاک گریبان صبحمن همه او او همه من می‌شود آدم از آیینه‌ی مردانه‌اشجلوه‌ی حوّاست که زن می‌شود خنده‌ی او سبزی دشت مغانگریه‌ی او رود تجن می‌شودبس‌که لطیف‌ست به گل‌خنده‌ایخلع از آفاق بدن می‌شود دیده‌ی او صلح و دو ابروش طاقگرچه حسین‌ست، حسن می‌شود مهدی رحیمی روزی شعار کُلِ جهان می شود علیطبق حدیث امام زمان می شود علی وقتی که اشهدش بشود مرز شیعگیباور کنید کُلِ اذان می شود علیآدم اگر که فرض شود دین برای آنتن می شود پیمبر و جان می شود علی در عالم مثال اگر رود شیعه راسرچشمه شد نبی جریان می شود علی زهرا اگر حقیقت شب های قدر شددر بین ماه ها رمضان می شود علیای خوش به حال آنکه به هنگام عقد خویشدر سفره اش کلیدِ زبان می شود علی ذکر حسین آخر مجلس که می شوددقت کنی دهان به دهان می شود علی ذکر تمام گریه کنان می شود حسینذکر تمام سینه زنان می شود علیبا کوله بار نان و رطب ها هنوز همهر شب برای ما نگران می شود علی وحید قاسمی  تا علی هست با نسب تر نیستصحبت از جانشین دیگر نیستهیچ کس با علی برابر نیستمرد میدان سخت خیبر نیستدست بالای دست حیدر نیست تکیه ی بر تخت کبریا دادهبه جنون درس ابتلا دادهاذن افشایِ راز را دادهدر ازل دست با خدا دادهدست بالای دست حیدر نیستتیغِ طوفان سوار می گویدقبضه ی کهنه کار می گویدفاتح کارزار می گویدتا ابد ذوالفقار می گویددست بالای دست حیدر نیستنه فقط ذوالفقار می گویدکعبه با افتخار می گویدعاشقی روی دار می گویدقنبر شهریار می گویددست بالای دست حیدر نیستخسته از فتنه ها نشد جنگیدفارغ از روح و کالبد جنگیدتا که جان داشت،تاکه شد،جنگیدبا نود زخم در اُحُد جنگیددست بالای دست حیدر نیستاین مثل از زبان اغیار استدست بالایِ دست بسیار استشرح نقدش، هزار طومار استشک نکن! عالمی خبر دار است دست بالای دست حیدر نیستدر نجف، گبر و صوفی و هندومست از لا اله ألا هوچه بگویم از آن خَم ابرومی شود دست دشمنانش رودست بالای دست حیدر نیستباغ در چنگ خاروخس افتادبرق تیغش پیِ هرس افتادسر به سر، سر به پیش و پس افتادملک الموت از نفس افتاددست بالای دست حیدر نیستفارغ از قیل و قال می گویندنطفه های حلال می گویندمستند، با مثال می گوینداز «بحار» و «خصال» می گوینددست بالای دست حیدر نیست سید محمدمهدی شفیعیمدح تو را در شادی و در غم نوشتندبا این همه اما برایت کم نوشتند  تا خنده آمد بر لبت، تصنیف گفتند تا اخم کردی صد غزل ماتم نوشتند فریادهایت را طنین رعد خواندند چشم تو را هم چشمه زمزم نوشتند وصف تو پیچیده ست و ظرف شعر تنگ است گاهی اگر ابیات را مبهم نوشتند  از کیسه ی احسان تو درهم گرفتند هرگاه مشتی واژه را درهم نوشتند گفتند دارد علم الاسما بعد از این، چون نام تو را در دفتر آدم نوشتند  خشم علی تفسیر آیات عذاب است این را نه شیعه، اهل سنت هم نوشتند  عالم تماما آیت حق است اما شان علی را آیت اعظم نوشتند درد فراقش گرچه دردی بی مداواست ذکر علی را نسخه مرهم نوشتند اهل تغزل، اهل عرفان، اهل تفسیر هرچه نوشتند از تو آقا کم نوشتند محمدجواد پرچمی   ماییم و اعتکافِ علی،سیزده شب استحجاجِ در طوافِ علی،سیزده شب استدلبسته در کلافِ علی،سیزده شب استمست میِ مُضاف علی،سیزده شب است«ماییم دلسپرده ی دیدار ،یا علی» امشب مرا تقرّب تو نیّت است و بساین بهترین زمینه ی تربیت است و بسدر تربیت،مسیر ،عبودیت است و بسکُنهِ عبودیت، ز ربوبیت است و بس«دیدیم در تو ما، ربوبیتِ یار، یا علی»من سینه چاک روی توام، کعبه نیز همگرم طواف کوی توام، کعبه نیز هممن در نماز سوی توام، کعبه نیز هممدیون آبروی توام، کعبه نیز هم«ای قبله گاه، کعبه ی سیار،یا علی»کعبه اگر چاک گریبان گشوده استثابت نمود،عاشقت از قبل بوده استصحنی که خاک مقدم مریم زدوده استدر را به روی بنت اسد وانموده است«مختصِ توست، مُعجزِ بسیار،یا علی»مِنْ بعد از این علامت توحید، علم شدهماتِ تجلّیِ تو خداوند هم شدهبیت الحرام بعد تو بیت الحرم شدهبتخانه ی حجاز ،دگر محترم شده«شد با شرافت این درو دیوار،یا علی»دادم زکف به شوق مدیحت ،قرار راواجب شده است سجده کنم نام یار رامیزان کجاست ،تا که بسنجد عیار رانشناختیم غیر تو پروردگار را«ماتم از این شباهت رفتار،یا علی»گاهی علی نشسته به جای خدای خودگاهی خداست جای شه لافتای خودجای خدا نشست و صدا زد به جای خوددر قاب عرش گفت علی با صدای خود