اخبار محمدحسن اعتمادالسلطنه

کوچه هفت‌تن، یکی از کوچه‌های آشتی‌کنان تهران است. از آن کوچه‌های تنگ و ترش که قدم زدن در آن حال و هوای تهران قدیم را به رهگذران منتقل می‌کند. برای رمزگشایی از نام متفاوت این کوچه قدیمی باید تا انتهای کوچه قدم زد. از میان بازار معروف به مسگرها... در انتهای این کوچه و در میان مغازه‌های پارچه و لباس‌فروشی، ناگهان عمارتی زیبا متعلق به «محمدحسن اعتمادالسلطنه» نویسنده و مترجم مشهور دوره ناصرالدین‌شاه قاجار پیش روی رهگذران قرار می‌گیرد که آن عمارت هم مانند خود کوچه با نام عمارت کوچه هفت تن شناخته می‌شود

چند دهه از روزی که با دستور رضا پهلوی، نام مولوی به عنوان یکی از بزرگان شعر و ادب پارسی را روی یکی از خیابان های تهران گذاشتند سپری شده اما خوب است بدانید که در نخستین ماه‌ها و سال‌های تاسیس این خیابان، نام یک پیشه‌ور و به تعبیر عامیانه... «محمدحسن اعتمادالسلطنه» نویسنده و سیاستمدار نامدار عصر ناصری در کتاب «روزنامه خاطرات اعتماد السلطنه» نوشته که اسماعیل بزاز برای خنداندن شاه و درباریان اعمال قبیحی انجام می‌داد

«اسمال بزاز» نخستین گذرگاهی بود که در تهران با واژه خیابان شناخته شد. به همین دلیل، کسانی که در این معبر و اطراف آن زندگی می‌کردند، همه‌جا خود را «بچه خیابون» معرفی می‌کردند و بقیه می‌فهمیدند او ساکن خیابان اسمال بزاز است. مرحوم «عباس منظرپور» در کتاب «در کوچه و...» در مقابل، برخی‌ها به شوخی‌ها و اعمال قبیح او در نمایش‌ها اشاره کرده‌اند که برای خنداندن شاه و درباریان انجام می‌داد که نمونه‌هایی از آن در کتاب یادداشت‌های روزانه «محمدحسن اعتمادالسلطنه» نویسنده و سیاستمدار نامدار عصر ناصری قابل مشاهده است