اخبار مصطفی الموتی

وقتی سال ۱۳۱۵ در شهر سنگسر به دنیا آمد، احتمالا پدرش در تاریک‌ترین گوشه ذهنش هم فکر نمی‌کرد روزی نام پسرش تجسمی از جنایت باشد! خودش سال‌های ابتدایی زندگی و رشد و پیشرفتش را اینطور بیان می‌کند: از بدو تولد تا مهر ۱۳۲۸ در سنگسر در محله‌ای به نام... در پی افشاگری‌ها و اعترافات برخی از عوامل ساواک از جمله بهمن نادری‌پور معروف به تهرانی معلوم شد که این جنایت با تأیید و اصرار شخص شاه و هدایت نصیری، رئیس وقت ساواک و کارگردانی پرویز ثابتی، مدیر کل اداره سوم ساواک صورت گرفته است! مصطفی الموتی، هم فجایع و جنایات ثابتی را این‌گونه بیان می‌کند

به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، ۲۵ آذر کشمکش‌های سیاسی بین سیاستمداران کهنسال عصر پهلویِ پدر و جوانان قدرت‌طلب و ماجراجوی دوره پهلویِ پسر در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوائل دهه ۱۳۴۰، مشاوران آمریکاییِ و دربار محمدرضا پهلوی را به فکر انداخت تا از این فرصت استفاده کنند... کتاب یادداشت‌های اسدالله علم صحیفه امام، جلد اول، ص ۳۸۴ تا ۳۸۶ مقصودی، مجتبی؛ تحولات سیاسی اجتماعی ایران ۱۳۵۷ ـ ۱۳۲۰، تهران، روزنه، ۱۳۸۰، چاپ اول مصطفی الموتی، ایران در عصر پهلوی، چ ‌اول، لندن، پکا، خرداد ۱۳۷۱/مه ۱۹۹۲، ج۱۲، صص ۴۶۲-۴۶۳

با وجودی که ۲۴ سال از بهترین سالهای عمرش را به رژیم پهلوی خدمت کرد و تا مقام سرلشگری ارتقاء یافت اما مشابهت نامش به پیامبر مکرم اسلام و شباهت نام فامیلش به نام خانوادگی یار و دوستدارِ یمنی پیامبر اسلام باعث شد به زندگی اش رنگ و بوی... ۱-اعتماد ملی، ش ۴۹۳، ص ۸ ۲-مظفر بقایی به روایت اسناد ساواک، ج۲، مرکز بررسی اسناد تاریخی، تهران، ۱۳۸۳، ص ۹۷ ۳-اسفندیار بزرگمهر، کاروان عمر، سخن، تهران، ۱۳۸۲، صص ۴۱۶ الی ۴۲۲ ۴-مظفر شاهدی، ساواک سازمان اطلاعات وامنیت کشور، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، تهران، ۱۳۸۶، ص ۲۷۱ ۵-مصطفی الموتی، بازیگران سیاسی از مشروطه تا ۵۷، ۲/۳۹۴ ۶-آیت‌الله حاج سیدمحمد هادی میلانی، تهران، مرکز بررسی اسناد (تاریخی) ۱۳۸۰، ص ۹۵ ۷-غلامرضا نجاتی، ماجرای کودتای سرلشگر قرنی، تهران، رسا، ۱۳۷۳، صص ۸۹ الی ۹۳ ۸-یحیی فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، عروج، ۱۳۸۴، ۱/۴۳۱ ۹-حیی فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی ایران، ۱/۴۳۱ ۱۰-علی کردی، گروه فرقان، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص ۱۲۰ الی ۱۲۳ ۱۱-سایت جامع دفاع مقدس ۱۲-نقش ارتش در تحولات تاریخی ایران - ناصر فربد انتهای پیام