اخبار نازنینا

به گزارش خبرگزاری مهر، محفل ادبی شعر «هند-دوستانِ ایران» با حضورغلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، علیرضا مختارپور رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، علیرضا قزوه رئیس دفتر شعر و موسیقی و سرود سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران و جمعی ازشاعران ایرانی و هندی در مرکز همایش‌های... کاروان از هفت شهر عشق و عرفان بگذرد راه بیت الله اگر از هند و ایران بگذرد مهربانا یک دو جامی بیشتر از خود برآ مست‌تر شو تا غدیر از عید قربان بگذرد «خون نمی خوابد» چنین گفتند رندان پیش از این کیست می‌خواهد که از خون شهیدان بگذرد؟ نغمه اش در عین کثرت، جوش وحدت می‌زند هر که از مجموع آن زلف پریشان بگذرد پرده‌ی عشّاق حاشا بی ترنّم گل کند شام دلتنگان مبادا در غم نان بگذرد وای روز ما که در اندوه و حرمان سر شود حیف عمر ما که در دعوا و بهتان بگذرد خون سهراب و سیاوش سنگفرش کوچه هاست رستمی باید که از این آخرین خوان بگذرد کاشکی این روزها بر ما نمی‌آمد فرود حسرت این روزها بر ما فراوان بگذرد کافر از کافر گذشت و گبر یار گبر شد کاش می‌شد تا مسلمان از مسلمان بگذرد حال و روز عاشقان امروز بارانی‌تر است نازنینا اندکی بنشین که باران بگذرد از شراب مشرق توحید خواهد مست شد گر نسیم هند از خاک خراسان بگذرد شعرخوانی نغمه مستشارنظامی

ویژه خبرنامه گویا ۱ - غزلی مرد و مردانه دلبرا امشب بیا تا گردهم آئی کنیم صبح برخیزیم و با هم راه پیمائی کنیم خوش بود با ساز و کار بوسه های ائتلاف هم حذر از تفرقه، هم رفع تنهائی کنیم عده ای در ماه عکسی دسته جمعی دیده... ویژه خبرنامه گویا ۱ - غزلی مرد و مردانه دلبرا امشب بیا تا گردهم آئی کنیم صبح برخیزیم و با هم راه پیمائی کنیم خوش بود با ساز و کار بوسه های ائتلاف هم حذر از تفرقه، هم رفع تنهائی کنیم عده ای در ماه عکسی دسته جمعی دیده اند چهره ها را یک به یک باید شناسائی کنیم نازنینا آرزو کن تا به حق هشت تن با همه آل عبا کاری تماشائی کنیم گر رضای ما نشد حاصل ازین پیوندها همتی از خود نشان داده خودارضائی کنیم خیز تا درسی به آن لات فرشگردی دهیم تا علاج لمپنی و بی سر و پائی کنیم خوش سرودی ساخت باید سوژه اش

آفتاب‌‌نیوز : سعید هرمزی، هنرمند نوازنده تار و سه‌تار، ۱۲۵ سال قبل در ایران متولد شد. تهرانی بود و از اهالی سنگلج. اولین سازش تار بود و ضمن آن سه تار هم فرا گرفت. هرمزی نواختن تار را در بدو امر از برادرش آموخت. برادرش می‌گفت، فقط منتظم‌الحکمایی را...‌ای جگر گوشه! کیست دمسازت با جگر حرف می‌زند سازت تار و پودم در اهتزاز آورد سیم ساز ترانه پردازت نازنینا! نیازمند توام عمر اگر بود می‌کشم نازت حیف، نای فرشتگانم نیست که کنم ساز دل هم‌آوازت شور فرهاد و عشوه شیرین زنده کردی به شور و شهنازت چشم من در پی تو خواهد بود در کجا بینم‌ای پسر! بازت گاهی از لطف سرفرازم کن شکر سرو قد سرافرازت شهریار! این نه شعر حافظ بود که به سر زد هوای شیرازت

به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، شهریار را در کنار اشعار بی بدیلش باید از منظر عرفان و مردم‌داری هم شناخت. علی‌ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه هما را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی (ع) بین به علی... آمدی، جانم به قربانت، ولی حالا چرا؟بی‌وفا، حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟نوشداروییّ و بعد از مرگ سهراب آمدیسنگدل، این زودتر می‌خواستی، حالا چرا؟عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیستمن که یک امروز مهمان توأم، فردا چرا؟نازنینا، ما به ناز تو جوانی داده‌ایمدیگر اکنون با جوانان ناز کن، با ما چرا؟وه که با این عمر‌های کوته بی‌اعتباراینهمه غافل شدن از، چون منی شیدا چرا؟شور فرهادم به پرسش سر به زیر افکنده بود‌ای لب شیرین، جواب تلخ سربالا چرا؟‌ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفتاینقدر با بخت خواب‌آلود من لالا چرا؟آسمان، چون جمع مشتاقان پریشان می‌کنددر شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا؟در خزان هجر گل،‌ای بلبل طبع حزینخامشی شرط وفاداری بود، غوغا چرا؟

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- نرگس مهراجی؛ روزگاری، کتاب‌های انتشارات کانون پرورش‌فکری، میان کودکان و نوجوانان بسیار خریدار داشت. کتابفروشی‌های کانون برای خودشان برو بیایی داشتند و پر بود از بچه‌هایی که موقع خواندن، پروبالشان جان می‌گرفت برای پرواز کردن. آثار کانون، بین بچه‌ها شناخته شده بود و کیفیت... موضوع این گزارش بررسی میزان تاثیر تولیدات و فعالیت‌های کانون پرورش فکری بر فرایند کتابخوانی کودکان از نگاه غلامرضا امامی، نویسنده، مترجم و سرویراستار کودک و نوجوان است، کسی که دوره‌ای از زندگی‌اش را در کانون گذرانده و مدتی مدیریت انتشارات کانون پرورش فکری کودک و نوجوان را به عهده داشته است و تلاش کرده همه چیز در خدمت کیفیت باشد، اما حالا وقتی خاطرات کانون را مرور می‌کند این بیت شعر از شهریار که می‌گوید نازنینا! ما به ناز تو جوانی داده‌ایم، از خاطرش عبور می‌کند و افسوس می‌خورد