اخبار هومانیسم

انگشت مکن رنجه به در کوفتن کستاکس نکند رنجه به در کوفتننت مشت موسی پیغمبر با لوحی که از کوه سینائی با خود آورد قبیح ترین عمل را "کشتن انسان" شمرد. عملی که همه ادیان، فلاسفه، جامعه شناسان و مورخین آن را مؤکدأ تأیید کرده‌اند.این نظر هزاران سال...این نظر هزاران سال بعد در کلام هومانیسم جلوه یافت که خود یونیورسال است، جهانی است، همه را مکلّف به خود می‌کند

روز ۲۱ مارس ۱۹۶۰ حدود ۲۰۰ هزار تن در شهر "شارپ‌ویل" آفریقای جنوبی گرد آمدند تا بر ضد رژیم نژادگرای این کشور تظاهرات کنند. با اینکه این تظاهرات مسالمت‌آمیز بود، پلیس رژیم آپارتاید به سوی تظاهرکنندگان تیراندازی کرد. در این رویداد که به "کشتار شارپ‌ویل" معروف شد، ۶۹ تن... این آغاز حرکتی برای هومانیسم‌زدایی بود و حق طبیعی آدمی برای زندگی و خدشه‌ناپذیری جسمی و روحی او را به طور رادیکال زیر سؤال برد

 نژادگرایی؛ فرزند "سویه تاریک روشنگری" روز ۲۱ مارس ۱۹۶۰ حدود ۲۰۰ هزار تن در شهر "شارپ‌ویل" آفریقای جنوبی گرد آمدند تا بر ضد رژیم نژادگرای این کشور تظاهرات کنند. با اینکه این تظاهرات مسالمت‌آمیز بود، پلیس رژیم آپارتاید به سوی تظاهرکنندگان تیراندازی کرد. در این رویداد که به "کشتار... این آغاز حرکتی برای هومانیسم‌زدایی بود و حق طبیعی آدمی برای زندگی و خدشه‌ناپذیری جسمی و روحی او را به طور رادیکال زیر سؤال برد

تصویب قانون "منع اسلام سیاسی" در فرانسه و همزمان کشف و خنثی‌سازی یک طرح بزرگ ترور محافل اسلام‌گرا در آلمان، بار دیگر موضوع "اسلام‌گرایی" را در کانون توجه افکار عمومی قرار داد. این رویدادها انگیزه‌‌ای است تا در این مفهوم درنگی کنیم. این یادداشت در وهله نخست بحثی مفهومی... آنچه اسلام‌گرایان و بنیادگرایان اسلامی رنگارنگ را بر ضد مدرنیته برمی‌انگیزد، تجربه تاریخی فرهنگی است که از یک جنبش منتقد دین برخاسته است و نیروی عملی و انتقادی پیروزمند خود را از رهایی روحی انسان و تصویر انسان‌محوری جهان می‌گیرد؛ یک هومانیسم رهایی‌بخش که تحقیر و خوارشماری ‌و ازخودبیگانگی آدمی را هدف گرفته بود و هدف گرفته است

چکیده :هابرماس معتقد است که تصویر عمومی از پیکار نوین فرهنگی که وانمود می‌کند در آن «خلاقان» برنده هستند، ناکافی است، به محض اینکه دلایل اجتماعی ـ اقتصادی را نادیده انگارد. ما در جمهوری فدرال آلمان از ده سال پیش به این سو شاهد یک رشد اقتصادی مداوم هستیم، در... گروه دوم  با ژست وداع با فلسفه‌ی تاریخ وارد میدان شده بود تا با نیچه و کارل اشمیت و هایدگر عصر تازه‌ای را پس از «مدرنیته»، روشنگری و هومانیسم ندا دهد